Kesmeliymişim bileklerimi.
Hareketsizce kalmalıymışım.
Öylece, olduğum yerde.
Saf, sade, tek, platonik.

Tek bir şeye ihtiyacım vardı.
O da sen, bir odada sade biz.
Biz-ki kendine sahip olmayan.
Sorumluluk bilip-tanımayan.

Şimdi kızsam da kendime,
Nafile, biliyorsun bunu sende.
Elimden gelmez gülmekte.
Ne gelir elimden, gelmezlik.

Bitmezlik bende-ki bu aşk.
Herkeste geçicisin, bende kalıcı.
Ah aklı küçüğüm, tadı acı…
Bıraktığın izler öylece duruyor.

Sen âh etme, vah deme.

#Ziyân-ı Bêd