18 Haziran, sabah 01:28,
Yağmur, sağanak, deli gibi yağıyor,
İstanbul bununla duş alıyor,
Balkondan sokak lambasını izliyorum.

Damlalar tek-tek kavuşuyor birbirine,
sımsıkı sarılıp denize doğru yola çıkıyor,
elimde bir kağıt bir kalem, düşünüyorum,
yağmurla birlikte sigara içiyorum…

Nefesim karışıyor bu toprak kokan havaya,
cepkenim ince, nikotin ciğerlerime işliyor,
sigara dumanı yapışıp kansere yolculuk,
filtresinde kalan katrandan ayrı düşüyor.

Böyle bir ayrılık bizimkisi, hem sıradan,
hem de anlatılması çok güç, çok zor…
18 Haziran, sabah 01:44
her şey o gün başlamıştı, aşk yeniden doğmuştu.

Oğuzhan Deniz * Her hatada, hep kendinizdi haklı olan, ayrılıklarda terk eden insanlar.