Öyle imkânsızsın-ki, ihtiyarın gönlünde
kalan gençliği gibi, keşkeleri gibi, öyle.
Israrcılığı bir kenara bırakıp, unutamamanın
inadına unutsam seni, öyle imkansızken.

Bir saniyeni kaybetmek istemezken,
yılların nasıl azab verdiğini düşün.
Oysa bir günün, bir seneme denkti,
ben bir milyon sene yaşayacaktım.

Öyle imkansızsın-ki, serçenin
kartala olan kavgasını kazanması gibi.
Oysa sen avuçlarımda minik bir serçeydin,
soğuktan donmuş kanatlarını nefesimle ısıttım.

Kartal kadar acımasız değildi martı,
bu yüzden yenildi serçeye.
Küstü sonra martı gökyüzüne,
kanatlarına ve özgürlüğüne küstü.

Oğuzhan Deniz * Acımasız olur bir an insanlar.