Yolundan ayrılanın gözleri kapkara kir,
is olmuş yüreğinden dudaklarına inkâr,
ziyan olduğu vaktin kıyâmına inançlı da,
bilmiyor zamanı nasıl var ettiklerini, YâRabb…

Yanacakları yürek azgınlığı ateşlerden,
bilinçsizce yürüdükleri inançsızlık adımları,
kalplerinden sökülen, RUH’unun merhameti,
ölüme attıkları son adımda, akıllancak akılları.

Görmeyecekleri kadar azâb-ı vakitsizliğin,
yanmaktan vakit geçmezken, ağlayacaklar,
gözleri sökülüp düşerken bedeni önlerine,
önlerinden izleyecekler kendilerini, günahlarını.

Nasılda uzaklaşılır Râbb’tan, nasıl uyarlar isyana,
nasıl da uyurlar sensizliğin gecesine? Hâşâ,
sensizliğin olduğu bir lahza mı mevcuttur?
Onlar da yoksun sanalar da, nefeslerini bilmezler.

#Şiirsel Yatalak