Aklı Rahmetli

Saçlarımdan arındım, yine sana aşık adama benzedim.
Bezdim de sensizlikten, keyfimden kaçık Aşk bakışım,
izinden gelmekti en ucuz ölüme doğru yürümek,
yolundan bir adım sapmamaktadır Aşk bakışım.

Benim en değerli bakış açım Aşk’tır, ey Aşk, taşkınsın,
taşınsam bu yüzyıldan ya da bu evrenden, tek Aşığın?
Oğuz Aşk’tan aklını kaybetti, ey aklı rahmetli Oğuz,
Yağmur rahmetin elçi damlası, ne Oğuz tanırlar ne Aşk.

Bu aşk nedendir? Aşk’ı beslediğim kul öldüresiye güzeldir.
Ölümle-yaşam arasında yağacak bir Yağmursun, rahmetli.
Aşık Oğuz’la nasıldır yaşamak? Ben bile sıkıldım kendimden,
Kendinden daha değerliyim yine kendine, ölmek için yanmam.

Aklımın en ücra köşesindesin, aslında her düşüncesindesin,
aslında pek düşüncesizim, kendimden başkasını düşünmem.
Yine buradayım, senden parçalarla var ettirirken ilham,
İlham’ı verene Şükür, öksürtse de sigara, bırakamazsın.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 305