Bir değil bilmediğin, iki değil,
bir kaç bilinenle, bilinmeyenin de Efendisine
kafa tutmak ettiğin.
Bilmiyorsun madem, nedir bu bilgiçliğin?

İnsan öyledir, bir var ve bir yoktur,
varlar içerisinde sapıtır da aklı yoktur,
yoklar içinde yakarır da aklı öyle çoktur,
Sonra yine inkâra değer başı, aklı yoktur.

Binlerce kelime savursam da şimdi,
amelimden eksik ettikçe halis ecri,
mecnun gibi dolanırım civar da yoksa,
ne kadar günah varsa toplarım avcuma.

Konuşur o gün dilim, dudağım,
kurur dilim damağım da susmam yine,
yine ilme geldim İlim Sahibi’me,
beni ve bilmeyenleri de Affeyle.

Şükür Rabb…

#OD – Allah C.c. / 12