Gönül bacaklarımın ayakları kırık,
ilerlemez yol ölümsüzlük olsa,
ebediyet olsa ilerim, gider miyim?
Aklım kalır sende, sen akıllımsın…
Aklı başıma devşirin, dolsun dimâğ
onsuzlukla, sonsuzluğa baş koymadım.

Yönüm her yerde sen,
nereye bakarsam oradasın,
kırılan bir kaç cam bardak olsun,
kalbimden yeğdir der bilirim…
İki etmem söz, gözüme koz olsa
uzaktan bakışın, ah etmem
bir nefeste içime çekerim, dert…
Kaderim kederle dolu olsun,
sensiz işe yaramaz baht.
Gülmek isteğimle batsa güneş,
ay-gece gibi karanlıkla çökse
yine gülmez yüzüm…

Koşuyorum senin peşinden aklım sıra,
aklı sıra iyi yapıyor derler arkamdan.
Gönlümün peşi sıra aklım,
ayaklarım peşin sıra gönül hükmü,
bu…
Yıkasan yüzü açılmaz gözler sabah,
doldursan da boş duracak kovanlar.
Temizlesen de içimi, kirlenir
aşkınla. Evim sırtımda yürüyorum,
bekliyorum yorulmanı,
kurulacak bir han dolu hislerle,
peşin sıra geliyorum elimde boş kovanlarla.
Kovan dolu boş hayallerle…

Hamlaştım, olgunlaştım, çürüyorum.

#Bir Şairi Asla Terk Etme