Aklımın Kanseri

Yine senden bahsedip,
kahredeceğim kendimi,
sesim kısılana kadar haykıracağım yine,
Sonra yorulup,
durulacağım yağmur gibi,
gökyüzünden vazgeçip,
toprağı seçeceğim.

Ilık çayımın bir türlü erimeyen şekerleri,
şekersiz yutkunuşlar yumuşatacak boğazımı.
Ve o kısık sesime aldırmadan fısıldayacağım,
‘Seni seviyorum’,
titrek ses tonumdan.

Sigara ile kirleteceğim ciğerlerimi,
bu mantıklı gelecek o an,
yıllar sonra anlayacağım kanseri,
seni unutamamak aklımın kanseri.

Akılla işi yok gönül işinin,
sözlerimin,
akıllanana dek yazmak akla aykırı,
mantığa sığmayan güzelliğinden,
vazgeçmek hiçbir akıllı işi değildir.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 017