Arşa Yakın

Aşık olacaktım…
bel-ki sana değil,
ehli benim sana aşık olanların içinde,
içlerinden tanırsın beni,
martı omuzumda,
bu işaretimdir,
martı beyaz bir karamsar.

Karanlıkta, aşktan parlar dururum,
huzurunda eğilip,
sevgimi sunuyorum,
yüz çevirip,
gidiyorsun da gülüyorum,
sende arsızlaşmam,
arşa yakın olmandan.

Anlamıyorsun ya da ben yazamıyorum seni,
zor bir iş seni yazmak, öyle kolay değil,
bundandır kelimelerin boğazımda düğümlenişi,
solunum vermeyen bir rüzgarsın ciğerime.

O gün geldiğinde, yani öldüğümde,
kökünden çürümüş Yağmur Ağacı’ından,
en aşık tabut yapılacak aşkının şerefine,
seni sayıklamadığım, tek yer olacak Aşk Gölgesi.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 099