Yorgunum, epeydir sensizlikten seni düşünürüm,
kalbim nasıl dip-diri Aşk’la ayaktadır hâlâ,
kalbin aklıma girdiği gündür kalbim uyutmaz aklımı.
Buz tutan parmaklarımdan, Aşk’ının kalemi alınmaz.

Aşk diyorumda, altı-üstü yağmur kadar sevdam,
bir devran yok olmuşta, bana ne yoksa davan,
seyran oldu millet pişmanlıktan Aşk’ın kalemine,
hangi kelime, hangi şairden, ben gibi Aşk’la çıkar?

Çıkmayan canımın sensizliğinde saklı canının Aşk’ı,
candan başka neyim var-ki, kabul etsen sunarım,
canından başka neyin var-ki kendim için alayım?
Bu zihnimin cinayetidir, aklımı düşündüren de Aşk’tır.

Masum değilim Aşk’ım kadar, Aşk’ından masum değil,
Aşığın itirafıdır idamı, korkuyu tattım dudaklarından,
kaybetmeyi öğrendim bakışlarından da kayboldum,
şimdi yoksun ya, Aşk’tan korkmamayı öğrettin bana.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 312