Attila İLHAN yağmurdan kaça dursun.
Ben, üstüne gittikçe güçleniyor utkum.
Vazgeçmek neymiş öğreniyorum,
mevsimler, yeniden mevsimleşiyor.

Kırık kanatlı martılar tanıyorum,
tanıdıkça genişliyor ufkumda.
Ufkum da sensin, nutkum da,
Ve aşk bir yol bulup, evrimleşiyor.

Ben indirdikçe aşktan duvarları içimde,
onlar daha da uzayıp, aşıyor boyumu.
Kollarım yoruldu denize taş atmaktan
inan bana aşktan taşlar, sekip geri geliyor.

Aşk bir yudumluk derviş şarabıydı başta,
sonra şarapta yağmura döndü, serapta.
Helâk edip binlerce martıyı,
düşürdü yeryüzüme, kırıldı kanatları.

Oğuzhan Deniz * Hayalleri suya düşmüşler, başta aşık insanlardı.