Bir kere oturmuştuk bir merdiven dibinde,
sigaralarımız soluğumuzu tıkarken soğukla,
nasılda ısınmak için sığınmıştın gövdeme,
tüm sıcaklığım aşkının eseriydi, ben esir.

Nasıl olur deme, nasıl olmaz derim-ki,
o an gözlerime baktığında kül olur tenin,
hafifçe esen rüzgar dağırtırken aşkımı,
ardından gelebilmek için kendimi yakarım.

Güneş Allah’ın nezdinde ‘Ol’ kadar.
Sen benim nazarımda ‘aşk’ kadarsın da,
öyle sonsuzluk içindesin, bundan utanırım,
elbette sonsuzlukla baş edemeyip sıkılırım.

Tek tanığım sensin, tek varlığım aşkım.
Başka yeteğeneğim yoktur sana aşıklıktan başka,
söyle bu uğurda beni geçecek olan da kim?
Aşıkların arasında en çok yenilmeyi ben isterim.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 213