Yağmur Körlüğü, bildiğimizden farklı,
en acıdan daha acı, Allah kurtar beni,
bu acı-ki gelmemi engeller yıllardır,
cehenneminde el yaktırma Allah’ım.

İsteğimden öte böyle karamsarım,
martımdan başka dostum yoktur.
Kimse dinlemez deli bir aşığı, aşıktan öte,
gözümde bunun gibi, görmez-ki ondan öte.

Bu aşk, ihlasın ihtivasına denk değil midir?
Benden ne medet beklerdi yaşam boyu?
Bunu göremezsem işime gelmez o da.
Boylu-boyuna bir tabutta ben değil, Aşk yatar.

Yağmur yağsın gece boyu üzerime,
kabul ederim elbet, gözleri üzerimdeyken,
isyan etmem sayfamı buğulaştıran mürekkebe,
her ayrıntısını yazana kadar yağsın yağmur.

Oğuzhan Deniz * Ev, berekettir, evi bekleten kendini ne unutmuştur insanlar.