Aşk, zaten 7 kıtadır, Oğuzhan kadardır,
Aşk zaten sen kadardır, Denizle kaplıdır.
Kelimelerime yeniden güzelliğini giydirim,
güzellik getirmektir işim, bu senin işin değil.

Sen bilir misin? Nereden bileceksin, asla bilemezsin,
gökyüzünden büyük kalbime küçük kalır gökyüzün.
Öyle hüzün dağtır da içim, yüzümde sahte gülücük,
sahte öpücüklere yem olmaktır Oğuz, yanmak için.

Yanmak istemem de, yüz çeviremem senden,
öyleyse Hâk’tır bana çare, içimi yakan pâre,
öyleyse gerçekten yansın içim de, hakkımdır,
sana gelmek için çabalayan ayaklarım, yangındır.

Bu yüzden eridi buzdan yollar, nefesimden dağlar,
öyleyse gerçek ancak bu olabilir de işte Gerçek’tir.
Peki sen hangi ara yalanlarla kapadın gözlerini,
peki sen nasıl unuttun Aşık Oğuz’u da, uzaklaştın.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 304