Her nedeni bir kenara ittim ben
ve ben, sensiz geçen her gün için,
aşka eziyet edip, kollarını kestim.
İşte bu yüzden üzüntü verir herkese.

Mutsuzluğumdan pay çıkarmaz martı,
çıkarsızlığımdan ‘Sen’ inadıma aşk dedik.
Başka işim-gücüm yoktu da sevdim seni,
sigara yakıp, zehirle karışık keyif aldım.

Pek tabii yüzsüzleşip, gitme demeni,
git dediğinde de vicdanını bekledim.
Sonra ne oldu? Hancıyla-yolcudan,
farksız, Leyla’nın Mecnun’dan da beter.

Pek tabii yüzsüzleştin bunlardan,
beteri göz ardı edip, beni unuttun,
kof yüreğinle baktın insanlarına,
insanlarda seni ağladılar sonra.

Oğuzhan Deniz * Benden başka kim anlatır ki aşkını?