Soğukta, kapında beklemekten çatladı tenim,
evim, evinden sonsuz uzaklıkta gibi adımlarıma,
nasıl gelmeyi istemem, aşk sensin bana,
nasıl gelmezsin, çatlamış derimde adından harfler.

Bu mucizeye elbette inanmıyorsun, inançsızsın.
Unutkansın, basit bir kelebek yaşamı taklitinde,
yaşıyorsun günleri ve günlerin önemi yok sende,
etme-eyleme de bak bir bana, günlerim sensin.

Yokluk vardı yine bütün bir sene, eksenimde kal,
Aşk’a tavaflıkta günah değildir, af dile yeter-ki,
dilimden dökülür en güzel sözler de, gülerler,
onlar bilmediklerinden, gözlerinin içi güler.

Bilseler, ah bir bilseler, yanmaktan kül olurlar,
yanarım da akıllanmam aşkından, uslanmam,
sonsuzluk rüzgarında donan kalbimin aşkı,
ölü bir adamın beklediği kadarsın hayattan.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 243