Aşkı Konuşamaz

Büyüdü aklım,
bulutlardan yüz çevirdim,
asi kasırgalara emanet ettim tenimi de
eskidim,

Aşk, Oğuz kadar.
Aşk, Oğuz ağırlığında.
Anla halin ne yaman,
ne çelişki yuvam,
kargalar uçuşur tepemde,
martılarla harp,
şiir kadar değerin var da,
okumuyor kimse,
sûküta ermiş gönlün,
aşkı konuşamaz.

Benden kasaba da olmaz köy de,
hatırla,
hayalini kurduğumuz o ev de olmaz benden,
peki ya ne haber senden?
Yalan dolu zaman,
öyle boş bir yeşilliksin-ki,
kıyamette dünya.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 232