Aşkım Kaynar

Yine seninle başlayan bir şiir daha, şirk değil…
Biliyorum, bu kovulmuş şeytanın işidir, biliyorum.
Buna rağmen nefsime şehit düşerim Aşk Gölgesi’nden,
sonra Râbb yeniden diriltip içimde imânı, af diletir.

Milyon kez af olsun Râbb’im, her işe Kadir’im…
Aşk’ına hürmetim sonsuzdur da, soğuktan ısınamaz,
kalpler Sen’in elindedir, kalbimi sana çevir Celâl’im.
Bilirsin, acizliktir hamurum, Hükümranlığına gelirim.

Yine de çok uzadı ayrılıklarımız, ayaklarım soğuk,
canım çekilirken bedenimden yukarı-yukarı,
sesimde boğuk bir Salât, bir Selâm, bir Sevâp uğruna,
bir sen uğuruna harcadığım hayata beddualar etmekti.

Şimdi bu bunalım ruh halimden kurtulup, seni yazacağım,
Öykü, güzelliğinden türemiş boyun beyazlığındır,
parmaklarından çalınmış kırmızılık var güneşimde,
sen o yıldıza dokunduğundan beri, Aşk’ım kaynar.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 297