Aşk’ın Gölgesi Gri, gözleri kahverengi,
ruh hali karamsar da adı Aşkın Ümidi,
dolu yüreğinden yığınlarca özgür söz,
dudaklarından dökülmedi tek bir söz.

Buna rağmen, ben özür diledim senden,
Özür Dilerim, özledim, gözlerim özledi,
ellerim özledi ve özledim, ”Kalben”.
Aslen sana en aşık olanda ben’im, özledim.

Yankılanır sesin gökyüzünde, bu ilham verir,
Güneş çizgisi ile umutlarım doğar da,
batışını melekler gibi bekler, sonra takvimi çizerim.
Buna özlemek diyorlar, özgürce özlemek.

Kalbimden çıkmayan aşkın ümidi sensin,
çıkmayan canım, canımda kaldıkça dilim senin,
sözlerim senin de anlamını bilmediğinden deliyim,
delirdiğimi söyleyenler henüz seni görmedi.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 117