Aralık bıraktım kapıyı, gurur kapım kilitli.
Bence de gelme, içimde ateşten kızgın bir Bed,
dışımda aşkın yorgunluğunu taşıyan Oğuz,
aşıklığından eser kalmayıp, eserin olarak delirdi.

Delirmekte ancak sen yolunda güzeldir, önce Allah…
Ve etrafımda kimseyi bırakmadı asabiliğim,
sende benden kıymetli olmadı evvelce aşk,
bu kıymetten kurtulup da gitmiştin onca uzağı.

Bıkmış bir şekilde yazıyorum da, yazmaya alıştım,
seni yazmak değil de, güzelliklerini yazmaktayım,
yoksa nasıl başka aşka gidecek kadar hafiflerim?
Sende olmayanlardan daha güzelleri de varmış.

Öğreniyorum, tenlerden haramlara batarken,
utanıp sonra Allah’tan seni de ona havale ediyorum,
kendimi bulamıyorum da, seni bulabiliyorum hep,
kendimi kaybetmedikçe seni de kaybedemem artık.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 184