Aşklar saçardı gözlerin.
Ve ben,
bundan esinlenip gözleri yazdım,
yazdıklarımdan sen esinlenildin,
eşildi yürekler,
yeniden ağladılar.

Bıkacaklar ve bırakacaklar sonunda,
yok olacak yüreklerden sevgilerle,
gidişin dünya üzerine bir yokluk,
benim her günüme ayrı yokluksun.

Bak Oğuz’a gönlü ne bolluktur aşka,
Ozan’lığa değmeyen dilinde binlerce sen.
Kimlerce sevilebilirsin ki bu kadar?
Kabullenmeyecek gönüller zehrini.

Zehri sen diye, keyfi var diye gözlerinin,
bakışlarıma zehri ekleyip, keyifsizce,
bakıp onca insana, çaldım heveslerini,
bu yeniden doğmalarını sağlamıştı.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 020