Ateşkârım

Bir nedeni yoktu aşkın, yakmak için,
yanmak için senden âlâ sebep mi olur?
Kalkta doğrul olduğun yerden, sana geliyorum…
Bu ne hürmetsizliktir Aşk’a, böylesi Aşığa.

Hürmet etmediğinden bu haldeyim, bilmiyor musun?
Sana herkesten çok hürmetkârım, ateşkârım.
Ateşten kurtulmak için bunca çabam, sadıklığım.
Başkasını haram etsin Râbb. Zaten haramdır.

Bu gözlerimin düğümlenmesidir, körleşmesi,
elimde kalan bir yığın söz, dilimde bir çift.
Aşığın ‘Seni Seviyorum’ demesi, bedeldi dünyaya,
oysa, dünya da nedir? Ne gereksiz bir sevda.

Lâkin seni kazanabilmek sadece buraya mahsus,
hususi aşkla donanmış kalbimden donmuş harfler,
bu kelimelerde etki eder, anlamıyor musun?
Aşk’ın ile tutuşturuldu gönlümün sabit mum ışığı.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 299