Azabı Büyük

Bulamam bu vakti bir daha, sende biliyorsun.
Bulamazsın, gidersem, ben gibi sırf Aşık’ta,
bildiğinden döndü gözlerin, yeşilliği kirlettin,
sırf hatrı var diye gözlerinin, şairleri katlettim.

Sırf, başka kimselerin gözleri görmesin seni diye,
kana bularım ellerimi, yitirir parmaklarım şairliği,
katile çıkar adım, sâf’iye inmez, dinmez yine ateşim,
işte o an, şiirde fayda vermez, O’nun azabı ne büyük.

O’ Aşk, ne ilimdir, bilimin de ötesinde kalbimin Aşk-ı,
beni en fazla öldürebilirler de, Ruh’umdan habersizler.
Sen gibiler, başka herkesler, tapındıkları putlarıylalar,
oysa ben et zevklerinden mest edilmekteyim, gittim.

Gideceğim de, dünya gözümde küçüldükçe her an,
büyüyor kalbim, bana O’nun izniyle dokunamazlar.
Aşk’ta öyledir, O’nun izniyle silinirken imtihanımda,
hakkı vardır Aşk’ın, kolay soru değil, Dünya sınavında.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 358