Karalara büründürüp yüzümü sakaldan,
sararmış sigara dumanından, ciğerim gibi.
Cesaretimi toplamıştım, konuşacaktım,
dudağımdan döküldü sonra gurur dolu suskunluk.

Bu sûkunete gülümsedi ıslık dolu aşk melodim,
şu sıkıntıma bak, sensizlik, ne garip ve gereksiz.
Aşk kötü, sen aşktan daha kötüsün, ölüm iyimser,
oğuz kötümser de Karamsar’lık timsali timsah…

Bundan inanmadın zaten, inançsızlık benle başladı,
sonra yürüdün gittin sokağından, açıldı gözlerin,
sözler geride kaldı, dışarı da yağmur vardı,
toprak kokusu klişe gibi, doldurdu ciğerlerimi.

En basiti gözlerimdi bu güzelliğin sahibi,
kahverenginden siyahlığa yükselişti bebekleri,
söylenip duran bir ihtiyar olacaktım zamanla,
sen güzelliğinle sakinleştiren beyaz manzaram.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 204