Binlerce gül feda,
feza yıldızları gözlerinin parıltısı…
Ve artık biliyorsun kahve gözlerine Aşık’lığımı…

Baksana etrafına,
gözlerine bakan gözlerimde Sen telaşı,
başka herkes nasıl da mat bakıyor Sana…
iki gözünü görebilen gözlerime hürmet,
ayıptır Oğuz, gözlerinden görebildiğin için şükret.
Şükür…
Bilinmeze giderken kalbimin zamana asi atışları,
imkânı yoktur hayatı kazanmanın.
Şu kısacık hayatımın tek kârı,
nasıl da teslim etti kalbim kendimi…

Bir şair kaybolacak yine de gözlerinden…
bundan karamsarım…
ve ben, saçlarının gölgesinde griyim.
Ellerimin üzerinde ki çizgiler…
Yeni fark ettim, baş harflerini çizmişler.
Yine de yokmuş ebediyeti.
İpi kopan bir uçurtmadır Oğuz avuçlarından.

#OD-û Gazel / 14