Hayatımın En Karanlık Dönem‘leri,
dönemiyorum saflığa, göçüp gitti,
ölüp gitti masumluk, orada mefta,
mevt’a kal, sevda kuşu kanadı kırık.

İnanmadı başta, uçtu gökyüzüne,
uçtu bir süre, sonra düştü yine,
yeniden kırıldı yeni kırıklarıyla,
özledi gökyüzünü, bahar geçti.

Artık çok geçti, söz dinlemedi yağız,
”Bir varız bir yoğuz,” söyle Oğuz,
bağır sesinden Aşk’ı en saf haliyle,
yine karıştı aklım, ne kaldı hıfzda?

Ne kaldı tonlarca günahtan başka?
Elim, affedilmek için duama açık,
gökyüzünden bir kaç damla gözyaşı,
ağladılar, ağladım, benim canım cılız.

#Ölüm Çıkmazı * Şeytan ne de güzel kandırıyor.