Adına değil, sanına da, endamına da değil,
bu derin aldanış, güzelliğine değil…
Aptallığı aşikar kıldı kalbim, gözlerime,
ağlayışlarıyla, saklanışlarıyla, sadıklığıyla.

Bittiğini mi sanıyorsun? Bitmeyecek…
Ben bitirmediğim sürece bitmeyecek…
Ben istemediğim sürece yağmur durmaz,
ben ‘yağmuradam’ım ve yağız aşık.

Acıyarak mı bakıyorsun bana?
Hiçte acınacak halde değilim, bu halim,
en derini ortaya çıkarır hâim,
tek mavim gökyüzü değildi, şu haline bak.

Kendine yazık ettiğine değil, kendime acıyorum.
Benim seni düşündüğüm falan yok,
ben sadece kendimi düşünüyorum…
Çünkü, sensizlikle boğuşan, bizzat kendim.

Oğuzhan Deniz * Karahan öldü, ey insanlar.