Boya

Bana uzaklığından buzulları oluşturdun,
kutuplar gibi ayaklarım, soğuktalar.
Bir adım daha atsam kırılacaklar,
ben yine vazgeçmeyip adım atacağım.

Aklım da aynı derece soğuktadır,
yüzüme yansımış hali simamda,
bilirsin, soğuktan yanmış yüzleri,
onlar kan kırmızıyı anımsatırlar.

Kırmızılık dudaklarına mahsustu,
kana değil, kan kırmızı tırnaklarına,
kanımdan bulaşmıştı boya, boya da,
dudaklarından çalıntı, kanımdan.

İnanılması güç şekilde inanıyorum sana,
hâlâ, bütün gerekliliğimle yaşamaya,
yaşanacak her günü sensizlikle yaşıyorum,
bu ne gereksiz bir gereklilik ama inanıyorum.

Oğuzhan Deniz * Aslı olmayan şeylere de inanmıştınız insanlar.