62’den tavşan yapıp çocukluğumu,
şiirlerimden seni hatırlıyorum,
ucuz bir gökyüzü gibi,
gülümsüyorum…
Unutmayı düşünüyorum,
üzülüyorum.

Aşkımı düşürmedim henüz ayaklar altına.
Aklım herkesin ayaklarının altında,
bu ezilmeye hangi düşünce dayanır?
Aşkının düşüncesi,
örümceğin doğası.

Kovman gerekiyordu,
nefret etmem için,
nazikliğinden peşinden geliyorum hala,
bu dava,
bu aşk,
bu sevda,
Oğuz’un hala,
yolundan vazgeçerse,
ölecek o anda.

Şimdi gülümsemenle yeşerecek aşklar,
gözlerimden saçılacak sarmaşık aşklar,
toplayacağın bir dalına meyve, aşklar,
aşklar damlar gökyüzümden, yağmurlar.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 062