Bana hiç böyle hissettirmemiştin. Yanımdasın ama dünyanın öbür ucundasın. Ben Sen’sizlikten ölüyorum ve Sen ağlıyorsun. Ağlamak yakışıyor gözlerine ama ağlamanı sevmiyorum. Gözyaşları kirpiklerinde sanat eseri. Şu saçlarını savurup gidişin evimin kuzey kutbuna. Buzullara.

Bense bir serseriyim aynı evin içinde.
Ben bir sersemim, uykudan yeni uyanmış.
Gözlerimde gecenin buğusu var…
Sıcak gece, soğuk yatak…
Aramızda bir can var.

Ben her şeyi her şeyden soyutladım. Aklım bende değil, gerçek bile değilim. Sahte mutluluklarla mutlu olamam, gerçek mutlulukların hepsi öldü, şu gönlümün mezarlığında.

Hadi, bir gemi bulup gel bana.
Mutluluk yok burada, yine de,
ben denizim, her rota benim.
Şu yıldızlardan bul yolunu, öldürme.
Yıldızlarımı öldürme…
Sen’de kalanlarımı yok etme.

Şu kapıları tekmeledim gidişinin hemen ardından.
Nasıl açıldılar yokluğuma.
Nasıl açılırlar yokluğuna.

Bu günüme şükür.
Bu güne elveda.

#Yasef | Sen, ben derken, Sen’den bahsediyordun… Bilmiyorsun.