Satırlara sığmayacak Aşk, yük bırakır,
Aşk yavaşlatır, öyle ağır-ağır alır canı,
kanı pervâde kalmış yine gık etmez,
Aşk’tan yüz çevirmez Oğuz, bırak yansın.

Kansın bu yangına Oğuz, taşsın Deniz’i,
elzemi ya burukları, kalbi kırıkları,
en yakınım da, kalbime en uzağı,
budur Aşk’ın tuzağı, buzul çağı.

Yutuyorum kelimeleri bir bir,
yuvarlıyorum kafiyeleri bir bir,
İki de bir sevmiyorsun der dili şaşkın,
Aşk’ın Oğuz Aşk’tan, bir nevi yangın.

Alev’lerden evler, yürüyorum bile bile,
canımı yaktığı halde güveniyorum yine de,
öyle ya, Aşk’tan öte ev mi vardır Oğuz’a?
OD’a değse başım, göz gözü görmez naaşım.

Alev / 17