Yokluğunla baş edebilecek başka kimsen yoktur,
buna rağmen yürüyorum ya Martı Terbiyecisine,
dileklerimden bir yol amaçla geliyor aklım dize,
yoluyorum her sakalımı, saklıyorum sonsuz Aşk’ı.

Bunalımın merceği Aşk’tır, Aşk Çam Oğuz’udur,
Aşk Gölgesi zamanınca yangından kurtuluduğu,
yegane vakittedir Martı, kaburga kanatlarından,
Aşk, alıntıdan ibaret, siyaret edip gönle, ziyareti.

Şifa ette Aşk’la, nasıl uyanıyor kalbin Aşk uykusundan,
kuyusuna atıldığında, kifayette para etmez kafiyeme,
ben geldiğimde Aşık’ların nasıl vazgeçeceklerse senden,
haydi tenimden çıkar ruhumu, sonra bak, Aşk hala Sen.

Ben değilde, sen deli-divane Aşık olsaydın, ne olacaktı?
Hayalin gökyüzüne sığmayıp, sonsuza varacaktır evrende,
kesende ‘Ben’den başka bir şey taşıyamazdın Aşk ağırlığından,
işte tamda bu yüzden ‘kimsesizsin’ kesemde Aşk ağırlığın var.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 353