Çoğum günah, azım sevap, kalanım toprak…
Ne doyulmaz bir uyku dünya, günahı ne bitmez,
O bitmedikçe, biter nasibim… Ne nasipsizim, kalpsiz gözü kör hadsizim, dünya uykulu densizim…
Ne ağır yük nefis, ne zor nefes vermek,
Bilinmeze giderken kaderim…
Bu kaderimin sahnesi, ben oynarım. Notum buna göre bilgisizlik, ne kadar ilim varsa bensizlikte…

Öyle kolay lokma nefisim, asi nefsine uyana, koruyanım olmasa, çoktan mefta, mevta giderken bir bir her gün, çok değil üzgünlüğüm…

Şükür Rabb…

#OD – Allah C.c. / 18