Yangınına fayda etmeyecek nehirler,
şelaleler olsa sevaplarım günahına borçlu,
Aşk Gölgesi’nde uyuya kalırsam,
yok olacak her damlam,
sen çölleşeceksin.

Bu karanlık ilmine aklın yetmeyecektir,
karanlıktan bir ten ile tinselliyet aşka,
düştüğün anda başlamıştır yangının,
bunu gölgeler de serinletmeyecektir.

Her sözüm kuru gürültü,
sözün özü;
gözü kirliden çıkartıp hırsı, hınçla martı,
kahvaltısı gönlümde-ki kan pıhtısı,
kim daha aşık,
gözüm aşıkların en canlısı.

Evimin en güzel gürültüsüydü ayak seslerin,
dolanırken izlediğimden habersiz,
o an’ı bile hayalle süslemek ne değerli,
ne değerlisin,
ne değersizler gözlerim…

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 005