Beni fark etmek epeyce zordur,
aşık adamın metresi de olmaz,
maşuk eli, saz teline mahkum,
ozan kalemi basit yazmaz…

Beni toplumdan soyutladığı gibi,
seni ne topluluklar kabul etti aşk,
seni istemekten utanan adama değil,
başkalarına servis etmekte gizli aşk.

Şükür dilimden düşmedi, şükür…
Nedeni kadar nedensizliğin özneleri,
benim imgem de görgümde sensin.
Oysa bu değerlenecek kadar eski.

İnadı bırakıp, etrafıma bakabilsem,
gururumu ayaklar altına alabilirsem,
mutluluğu yalandan da olsa gelir,
martı karamsarlığa bürünüp, delirir.

Oğuzhan Deniz * En bilgininiz bile aşktan delirmişti ya, insanlar.