Anlayamıyorum, sayfalarıma yazıyorum
ama anlayamıyorum ne kadar gereksizsin…
Seni büyüttüğüm kalbime bütün eziyet,
bunu lüksten bilip, niyetime dua edebilirim.

Sensizlikten canı çıkan adamın kalır ahı,
ah etmedi dilim ancak sensizliğe ahım var,
sensizlikten canı çıkan ve ölecek olan da benim,
sen tam da bu yüzden yine kimsesizsin.

Artık bitmeli diyorum, değişmeliyim,
yeniden sevmeli ve aşık olmalıyım ya,
aşığıma ne denli aşk verebilirim,
sevişmenin bahanesi kadar mıdır aşk?

Bu mutlak haksızlık olur, olması gereken,
bitmesi gerektiği kadar bitiyorsun zaten,
hergün düşerken gözlerimden uçurumlara,
ben toparlanıyorum, aşıklıktan istifa.

Oğuzhan Deniz * Yaşadınız ve öldünüz insanlar.