Dolar’la alınmış bir hediyesin…
Mark’tan arındı bedenin, pahalılaştın.
Ben aynı fiyatta, aşkımla değerlendim,
buna sebep Allah’ın vergisi sensin.

Fahiş bir güzellikle uzaklaştın ya,
buna inat edip aklıma duruluğunu
iliştirdim, elimle baktım cidden yoktu,
dimağda kalmamış, fikri mantıkta.

Saldırganım şimdi, yüzümü güldüreni,
hüzünlerime boğup, acımla yakıyorum,
küllerini denize atıp, kendimi senden,
arındırıyorum, bu kalbe inat kandırmadır.

Bu, gururuma inat olacak ancak,
‘hala seviyorum’, acizce, garibanca.
Hasretim rahatlığa, huzura,
demden bir dünya, içip-içip seni görürüm.

Oğuzhan Deniz * San-ki siz hiç dengenizi kaybetmediniz insanlar…