Doyasıya konuşamadım seninle,
ölesiye sevmedim seni henüz,
bu dirilişe inattı, terk edilişe bidat,
söyle şimdi benden ne haramlık gördün?

Seni istememe engel mi dünya?
Buna bu dünya da engel olabilecek yok,
kesseler gövdemden son sözüm sen dilimden,
bu gövde aşkın ağırlığından ezer yeri.

Yollar kısa kalmadı mı bu aşk yanında?
Eziyetinin yanında küçük kalır ya dünya,
ne elemler çekmekteyim her gün sensiz,
buna şikayet etmedim, şükrettim bil.

Dokunuşuna hayran olan da tek benim,
sözlerine değer veren de bendim,
başka kim ehemmiyetini korudu bu kadar?
Tamda bu yüzden kimsessizsin ve körsün.

Oğuzhan Deniz * Bunca seneye rağmen akıllanmadın ayrılıktan insanlar.