İncir çekirdeğim de sen dolu,
o küçücük boşluğa da seni doldurdum,
yağmur’un zerresini kaybetmedim,
saklayabildiğim kadar sakladım ben.

İşte şu an dolup taştım.
Kafam taş misal sabit düşünür,
anlatamadığım yağmura inat,
yağdığında her damlasını yazdım.

Bir de sana bak, ne hayırsız.
En hazırsız ana sakladın kendini,
kendinden de haberin yoktu,
ben haber verdim, bensizleştin.

Yaprak ağacın elbisesidir,
sonbahar aldırmaz, tecavüz eder.
yapraklar ağacın namusudur,
sonra yapraklarını süpürdüler.

Oğuzhan Deniz * Namusunu kaybettiniz ve kazanamadınız insanlar.