Güneş, yarında doğar mı diye kuşkulan,
aşkımın zerresinden bile şüphe etme,
ay yolundan çıkar, ben yolundan çıkmam,
vazgeçmem, kellemi-gövdemden kopar.

Nasıl yaranabilirim gözlerine?
O yeşillikte kaybolmak isterken,
karanlıkta kayboldum karamsarlıkla.
Ne yeşilden eser var, ne yağmurdan.

Uzansaydın boylu-boyuna gövdeme,
ister ateş olurum o an, ister buz tutarım,
isteğine kim önem verir ben kadar?
Bu kadar özlemekte dengeli iş değil.

Aşkın denge ile işi ne? Terazisi bozuk,
bundan 72 kilomda saklı tonlarca aşk,
abarttığımdan daha fazla seviyorum,
düşün, düşünce kadar sonsuz aşkım…

Oğuzhan Deniz * Olmak istediğimiz yerde değiliz insanlar.