En Karamsar, Karamsar

19 Mayıs
Saat: 19:19
Bir anlamı varmış gibi zamanın, zamanı yazmanın. Bitip tükenecek nasıl olsa,
birazdan.

Bir daha hiç bu anda olmamak üzere…
Bir daha hiç bu kadar sevmemek üzere…
Bir daha hiç bu kadar sevilmemek üzere…

Üzülmek üzere,
hayattan vazgeçmek üzere,
bitmek üzere,
gitmek üzere…

İçindeki sesi dinleme!

Baksana geriye doğru, neler doğru?
Neler yanlıştı ve gittim ileri doğru?
Nereye gittin doğrum?
Nerem doğru?
Doğru, bu gün bir yıl daha yaşlandım.
Yaşlanmaktan değil,
yanmaktan da değil,
bildiğin bıktım.
Gökyüzünden, yeryüzünden, el yüzünden, gül yüzünden,
bildiğin bıktım.

Vazgeçemediklerimden.
Vazgeçmemekten.
Direnmekten.
Diretmekten.
Beklemekten.

En Karamsar, Karamsar ahvalimden bir tablo yine.
Alevimden olsa gerek.
Neyse boş ver.

Kimseden korkmuyorum.
Kimseden kaçmıyorum…
Korkarak kaçıyorum kendimden.
Bildiğim ne varsa unutuyorum.
Unuttum kötülüklerini.
Birazdan unuturum kötülüklerimi.

Neyse boş ver.
Üzgün değilim, kırgınım zamana.
Ve bu gün bir yıl daha yaşlandım.

&

Bendeniz, Oğuzhan Deniz,
şiirler yazdım, söyledim.
Nefret etmeme rağmen yazmaktan, şiirlerden, şairlerden.
Yazdım, kimsenin yazmadığı kadar yazdım.
Kimsenin yazamayacağı kadar.
Aynı müzikleri dinledim, dinledik.
Aynı yemeklerden yedim, yedik.
Aynı kıyafetleri giydim.
Aynı sıcaktan ısındım.
Aynıydı özlemim, özlemin.
Aynı tütünden içtim, çayla.
Aynı aynaya baktım, baktık.
Aynıydı görünüşüm, görünüşlerimiz.
Güzel gördüklerim.
Gördüklerimi sandıklarım.
Göremediklerim de aynıydı.
Hislerimin yıkılışı, hayallerimin kırılış seslerini de duydum, haykırışlarını da duydun.
Kasva’ya özlem, közlerim oldu. Utandım.
Gözlerim doldu.

Kimin umurunda ki?

Ağlanmayacaklara ağladım.
Ağlanacaklara güldüm.

Kimi ilgilendirir ki?
Kimi seviyorsam, neden seviyorsam…
Neden seviliyorsa bir insan canından çok?
Çok mu birini canından çok sevmek?
Yok mu biri, çıkıp, yokmuş dese…
Kimi ilgilendirir ki?

Saçmalamaktan da bıktım.
Aşka dair sözler yazmaktan da.
Aşk’tan da.
Kalemden de.
Kağıtlardan da.
Bu gün bir yıl daha yaşlandım.
Bu gün bir yıl daha büyüdüm.
Bu gün bir yıl daha öğrendim.
Bu gün diğer yıllardan farklı.
Bu gün ilk defa bıraktım umudu.

Kimin umurunda ki?

Benimle ilgisi olsa silerdim.
Sen’inle ilgisi olmasa biterdi.
Sen’in silgin olsa silmez miydin?
Sen hiç yazmadın ki…

Kimin umurunda ki?

En karamsar, karamsar şimdi ahvalim.
Gitmeliydim. Gittim.
Bitmeliydi, bitti.
Ölmeliydi ki bunca serçe, öldü.
Kopmalıydı ki onca papatya, koksun.
İçimden uzaklara giden binlerce ben.
Sen uzaklara baktığın için ”uzaklar” olmak isteyen benden.
Başka kimin umurunda ki?

Bendeniz, Oğuzhan Deniz yine!
Mayıs’la geldim…
Saat sabaha karşı 4’tü.
Cuma günü.
Deniz’in kokusuna hasret koca ömür.
Demin de devrilmedi mi başın omuzlarıma?

Neyse boş ver.
Ne yaparsan yap.
Ne yaparsan yapayım.
Beni boş ver.
Denizi…
Aşkı boş ver.

Doğum, ölümün işaretiymiş. Doğduğu için insan, ölmeliymiş.
Ölen her kimse için yerine iki tanesini doğuran dünya, değirmen.

#OD | Bendeniz * En Karamsar, Karamsar / (Keşke Doğmasaydım‘dan önce yazıldı.)