Buz kütlesinden soğuk, güneş
kadar sıcak, bir o kadar neşe,
içinde yağmur geçmeyen bir şiire,
umudu öğretmeseydim keşke.

Ve ben bile, kendimden umutsuzken
artık, layıkından kurtulup laikliğin,
ilimini bitirdiğim yağmur bilmecesi,
acizce kaldığım vaktin, olsa hilesi.

Nefesime bile medet etmez gurur,
yağmura ait tüm geçmişin izini,
silmekle yutku, bir anlık buluttu,
diyebilmek erdemi özgür, martının.

Buzdan adalar kadar ağırlıktalar,
aşk tonlarca yağmuru arşivler,
kafiyelerin kâfi dediği bu an,
bu an seslen, ölümden evvel.

Oğuzhan Deniz * Erdem sahibinden olmasaydı martı, nasıl hevesli uçmaya insanlar.