Avuçlarımda binden bir çizgilere hayretteyim,
ben, başlı başına maalesef’im, esef’ten beterim.
Eşref, Aşk’tan doğup, öldü, mezarı gönlümdür,
gönül mezarlığıma Aşk’tan ölü, Oğuz’lar gömülür.

Ya sevdayı gönlüme hediye iliştiren Allah,
sensin İlah, Hikmet’inden üstün değildir aşk,
yanmışlıktan itibar görmekten utanırım da,
cennet serinliği yeşil gözlerden ayrıma beni.

Sevdiğimden değil, eridiğimden üzgünüm,
karamsarlığım da Martı’ların ölmesinden,
Aşk Gölgesi’nden kurtulduğum vakit âhit,
Şiirsel Yatalak’ın sana geldiği ebedi gündür.

Oğuz basit bir Yağmur Körü’dür, ölüdür,
Ölüyü de dirilten Kudretli Râbb’im, dirilt beni,
arınsın ruhum aşktan ermiş saf Aşk’ına,
Sana ait kul’um da, aşk yüreğimde küflüdür.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 230