Seni yazma görevindeyim, ne aziz vazifem,
yazdığıma inandığım için devam ediyorum,
görüyorum seni de, bundan ilham alıyorum,
aslında benimle ilgisi yok yazdırmanın…

Hadi, çık evinden, gönlüme değecek,
hediyeler ver gülümsemenle, bu yeterli,
fakir aşık çiçeği papatyalardan taç yaptım,
gururla süslesin saçlarını, saçların papatyaları.

Kapat gözlerini, tüylerin ürpererek öpüşünden,
işte bu haline canımı verirken, aşkın doğuşu,
10 milyar yılda bir denk gelecek yeryüzüne,
aç gözlerini, ölüşümü kaçırmanı istemem.

Gülümse, aşktan en güzel ölende benim,
öldürmek sana yakışmaz, zaten suçun yok,
seni ilk görende, ilk sevende benim,
aşkından ilk ve tek ölecek de benim. Benim.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 179 / Fakir Aşık Çiçeği