Gidişine kaç bin satır harcamış olabilirim?
Yanımda olsan, ne kadarını feda ederdim,
düşün, bir de bu şekilde düşün-ki anla.
Anlamayacak kadar küçüksün, henüz.

Zamanın garip bir etkisi var, ilaç gibi.
Ona karşı duramıyoruz ya hani,
sevda da öyle, günah kadar korkunç,
minik bir safi kadar temiz, suçsuz…

Ama insanların da garip etkileri var,
hatırlamak gibi, özlemek gibi, ya bu ne?
Ne zamanın bir önemi var, ne başkasının.
Sadece seninle değil, zamanla da savaşıyorum.

Boş bir gönlü dolduramaz bu satırlar.
Ben geri gelmen için yazmıyorum zaten,
bel-ki kaybettiğinimdir de, pişman olursun.
Bel-ki bir daha bulacak kadar şanslı değilsindir.

Oğuzhan Deniz * İşini şansa bırakır insanlar.