Gözlerim yağmur yağdıran kan çanağı,
allık sürüp yüzüne, sonra arındın ar’dan,
Kardan Adamın yüreği kadar soğuk Aşk’tan,
medet bekliyorum da hâlâ, sıcaktır palavran.

Yalandan Aşık olsam, yalandan nasıl yazılır?
Yalandan büyük Aşk’ında bir lokma gerçeğim,
öyle ya, ölümsüzlük yutan sayfaların şairiyim,
yağmur toplar elmacıklarım, Martıların yemeği.

Mazimde kaldı ya masumiyetin, ne güzel hatıra,
çocukluk anılarını bile, benden başkası anlatamaz,
bu yüzden mi önemsizim? Kuzen başımın derdi,
hatırlarmıyorum kendimi, Aşk’tan önce nasıldı Oğuz?

Kara bir yağız, zorladıkça hafızamı, parçalanır aklım,
bükülmez bir bilektim, şimdi Aşk’tan yanar kalemim,
büsbütün ateşe atılmış ciğerlerim kömürden palazlı,
alazlandı yine Aşk’ın, merak etme, geçer birazdan.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 317