Sesimde-ki kadar samimi olmayacak,
”seni seviyorum” derken onlar.
Hatırla, bir yığıntıydın elimi tuttuğunda,
değersizdin onlara göre, görmeyenler.

Güzelliğinden başka her şey ile ilgilenildi,
nankörlüğün diz boylarını aşarken,
hüznüm güneşi batırdı, isyan etti Bed.
Sonra tövbe edip, uslandı yine kollarında.

Sana gelince bir bulutluktu mutluluk,
bana gelince dişlerim birbirine çarpardı.
Garip sözler yazardım özlemini gidermek için,
hala yazıyorum, anlamsız, berbat, garip.

Şimdi yine garip şeylerden yazacağım,
Bir siliueti, bin suistimal bed’in, imkânı
olmadığından unutkanlığın civarda,
benim gezegenimde seni unutmak suç.

Oğuzhan Deniz * Sırasıyla işleyecek bütün suçları insanlar.