Yazacak ne çok şey var.
Yağmur, ne kadar çok yağacaksa,
benim de hiç acelem yok. Her damlasını,
ziyan etmeden yazıyorum işte.

İşte, buradayım. Görmüyor musun?
Beni herkesle bir tutmak cahilliğindir,
Cahilliğim adına yazdığım,
ilk satırla bitmiştir. Sana ermekte çok zordu.

Cahillik gibi bitmiş olsaydı aşk keşke,
cahillik bitmez, üstü örtülür. Okumak,
yazmak bunu gizlemez. Seni öğrenmek,
sonra yazmak, aşkından usandırmaz.

Göz göre-göre, sensizlikten ölmüyor muyum?
Beni, bile-bile öldürüyorsun ya hergün,
bunun olmayacağını söylemiştin, işte o an,
ben, ”bir gün olmayacağını” söylemiştim.

Oğuzhan Deniz * Varla-yok arasında olmaya, yok olmaya mahkumsunuz insanlar.