Beni Yağmur’dan yetkile,
ölüme yüz tutuşum da yüzünden,
dünya güzel değil yüzünden,
işte her şey tam da bu yüzden.

Yüzünü görememek ne büyük körlük,
bundan âlâ görememek mi vardır?
Dünyayı görememekte aynı histedir,
ormanları renksiz bırakırdı gözlerin…

Gözlerini görememek, gözlerime ezâ,
tam da bu yüzden yağmur körüyüm,
bana seni görebilme fırsatı ver-ki,
açılsın gözlerim, bakabilsin yeniden.

Benim istediğim değil de, kendi yüzünü,
göster-ki utanayım kendimden, aşkımdan,
ne denli delirdim sende, öğreneyim,
bu da bir nevi körlükten kurtulmaktır.

Oğuzhan Deniz * Ulaşamadıklarını kötülememiş miydiniz insanlar?
Ben kötülemem.