Gülümsemeler

Sinirden halkalar halinde gözbebeklerim,
yetiştirdim, ehlileştim Aşk’ta, hali pektim,
kıskançlıkta hala yeni hırsım, öğrendim,
neyim ben ve kimim öyle sende? Sebepsiz.

Çok mu gülümsemeler dudaklarında?
Yok mu parmakların avcumda?
Öyle ya, iyi gün dostla sıvazlarken sırtı,
kötü gün getirir sevgisizleri, sevgicikleri.

Beni kendine esir etmekte gözlerin,
ve bile bile yürüyorum bu yangına,
fırsat bu ya Aşk’ın ağına düşmüşlere,
kargaşadan doğuyor tüm yenilmişliğim.

Bana git diyen dudakların,
ne dediğini bilmiyor,
nereye gideceğimi söyleyemiyor.
Gücünün bana yettiğini bilmiyor.

Alev / 18